Na Zweeds Lapland achter ons te hebben gelaten, gingen we op weg naar het zuiden.
Het huisje zelf ligt op een heuvel met een beekje op 100 meter afstand (en 50 meter lager). Er zijn op het terrein een aantal gebouwen waarvan wij er 3 gebruikten. Een is de hout gestookte sauna, heerlijk!! De tweede is de hoofdlocatie met keuken, woonkamer en slaapkamer. De derde is de "drop toilet" (die kenden we al uit Australië). Oftewel een houten gebouw met een plank en een gat erin. Maar het functioneert dus prima en als het waait voel je de wind langs je billen. Tenslotte hebben we een soort kelderkast in de grond/heuvel. Deze fungeerde als koelkast. We hebben hier wel een koelkast in het huisje die op gas werkt, maar doet het niet. Niets mis met een natuurlijk alternatief en dus hebben we steeds een loopje naar de natuurlijke koelkast achter het huisje. Er is geen stromend water, dus het drinkwater én douchewater halen we met een jerrycan bij het eerder genoemde beekje verderop, onderaan onze heuvel. Mirjam is op die momenten opeens minder geëmancipeerd. En dan het stroom, ja er is een stopcontact maar met maar 12 volt kan je niet zoveel. En tenslotte ook haast geen bereik van internet of telefonie. Daarom wordt deze blog een dag later geplaatst wanneer er wel internet is.
Na de eerste nacht ging Mirjam vroeg wandelen met Elyn. Elyn had wel meer gezien of gehoord dan Mirjam. Waar ze normaal geen 15 meter weggaat bij ons, was ze nu ineens 15 minuten spoorloos, haar neus achterna het bos in. Uiteindelijk kwam ze terug en was ze geheel buiten adem, bloeddruk van Mirjam ook weer gedaald en zo maar aan het ontbijt gegaan.
Ook hebben we de Zweedse culinaire specialiteit geprobeerd. Want rare dingen qua eten in het buitenland moeten natuurlijk getest worden. Wat is dan die Zweedse lekkernij? Surströmming, dat is ingeblikte, gepekelde, gefermenteerde haring. Het gisten gaat in t blik door, waardoor het blik onder hoge druk komt te staan. De Zweden hadden gezegd: “maak het blik buiten open” of zelfs “maak het blik onder water open” vanwege de enorme stank die eruit komt. En de meeste Zweden vinden het vreselijk vies!
Nou wij testen natuurlijk. Bij het beekje het blik opengemaakt. Het stonk niet heel erg dus dat durfden we best te proeven. Nu houdt Floris sowieso niet van haring, maar dit viel reuze mee. Het is wat zouter en zuurder dan we in Nederland gewend zijn. En Mirjam vond ‘t velletje nog wat hard. Maar verder was t prima te doen. Het hele blik opeten vonden we wel wat overdreven dus de rest van de haringen werden los gelaten in de beek. Wel stroomafwaarts van ons tappunt van drinkwater uiteraard.
Maak jouw eigen website met JouwWeb